Piątek-masa. Najszybsza i chyba najdłuższa na jakiej byłem. Niesamowite wydarzenie. Pojechaliśmy do ursusa. RR jak zwykle sie spisało:) Zbieraliśmy kilku typów z jezdni. Najgorzej jeden typ przyłował nosem i jeszcze warge rozcioł, przez resztą ochronił go kask. Ja oczywiście też leżałem. Pierwsza sytuacja była wtedy gdy typ jadący jakieś 1,5 metra przede mną nagle zachamował bo stwierdził że skręca. Ja mam spowalniacz tylni i hamulec przedni a dodatkowo trzymałem telefon. Najpierw tylni nacisnełem ale nic nie dało więc przedni co spowodowało że stanołem na kole i gleba prawie na typa:) Pozbierałem sie i jechałem dalej… Później jedziemy z wiaduktu i znów typ przede mną po hamulach. Na szczęście był troche dalej, ale reszta analogicznie tylko że teraz odpuściłem wcześniej przedni i ku mojemu zdziwieniu zaczołem jechać na przednim kole. Byłem w szoku… Na masie spotkałem wielu znajomych, typów których nie widzałem po kilka lat. Gdzieś w tłumie ukryła sie Cenee, wiem bo mi Pati powiedziała że Cie w domu nie było jeszcze dziś:) Poza tym od centrum goniła mnie grupka znajomych których informowałem gdzie jest masa. Dopadli ją w ursusie:) Ogólnie masa była super. Nie miałem siły jechać pod koniec, jak wróciłęm do domu to ze zmęczenia nie jadłem obiadu. Wstałem w nocy i zjadłem… Dziś rano kolega poszedł kupić rower a wcześniej wymyśliłem że fajnie by było pojechać na działke(tylko 80 km). Okazało sie że siostra też tam będzie… Jak wróciłem do domu zobaczyłem że Ania jest, myślałem że pojedzie do babci, a ja wtedy będe na wycieczce. Jak ona będzie w domu to mi głupio wyjeżdżać…. Szkoda że tak wyszło. Kiedyś na pewno pojedziemy razem na wycieczkę rowerową:*

Info

Wyprawy rowerem wyprawyrowelove.pl - biuro organizujące podróże rowerem po Polsce. Korzystam każdego roku z oferowanych wypraw.

Robert miał rower. Zwykły rower. Każdy mówił że ma lepszy i mu ciągle dokuczali, do czasu kiedy był wyścig rowerowy dla dzieci powyżej siódmego roku życia. Chłopiec jak każdy lubił wyzwania, więc, aby wygrać zapisał się na kurs dobrego rowerowania. Starał się mocno, ćwiczył codziennie, aż nadszedł dzień jak Robert mówił dzień wygranej. Szybko do garażu po rower wyskoczył i już go nie było. Na wspaniałym turnieju pokazał magie jego rowery. To cud, wygrałem. Każdemu było smutno, że mały chłopiec wygrał zaciętą walkę. Dzięki całodniowych treningach. Jako najmłodszy uczestnik dostał nagrodę. Wspaniały cudowny nowy rower. Każdy mu zazdrościł i już nie dokuczał. Wy też pamiętajcie marzeń swych nie opuszczajcie. To dla tych dzieci była nauczka. I dla innych co wam utrudniają wasze pragnienie też dostaną karę. Pamiętajcie wy też macie fantazje i marzenia nie rezygnujcie.

W biurze zawodów pojawiam się o godzinie 11:45, już lekko podkręcony, bo zrobiłem 7km aby dojechać. Rowerek w stanie nadającym się do zawodów (nasmarowany, itd) spisywał się doskonale. Jeszcze jadą dzieciaki, ja za godzinke. W tym czasie oczywiście oglądanie Cannondale'ów, NRS'ów, Bomberów itd itp., wymiana zdań i takie tam, czyli wsunięcie banana, 2 batoników Corny :). W międzyczasie pojawia się mój tata z Anią, ale to nie jest istotne. 12:40. Już stoimy na starcie. Stoimy, my, czyli grupa wiekowa 15-19 + >31. Stoje w drugim rzędzie. Rozdanie numerków (40)i START! Słychać ten podniecający odgłoś zapięcia bloków w pedałach (szkoda, że nie u mnie :( ) i zgrzyt łańcuchów przy szybkim i nagłym przerzucaniu. Szybki lekki podjazd asfaltem, ostry zakręt w prawo i szybki zjazd w dół. Po czym szybki skręt w lewo w krzaki, ostre zakręty prawo lewo i zza krzaka wyłania się ogromny pniak na środku ściezki. Jedziemy w dużej grupce, ja prosto na pniak. Klamki do oporu, szybkie zerkniecie do tyłu, nikogo nie ma, ostry zjazd na lewo i omijam krzak mało co ocierając się o drzewo. Trasa znów leci w dół, ostro, ubitą ziemią z kamieniami, przecinamy strumyk po mostku i 90st w lewo na dłuuugi i nużący podjazd. Jeszcze jedziemy w zwartej grupie, ale powoli niektórzy wymiękają, a inni już daleko w przodzie. Ja pośrodku. Koniec podjazdu. Zjazd, taki długi jak podjazd. Cholerne kamienie, dają po dupie (dosłownie). Na liczniku ok 4 dych (ok, bo skurczybyk przestał działac na czas wyscigu :[ wrrr) Lecimy i szybkie zacisniecie klamek i zjazd przed mostkiem w doł i przeprawa przez strumyk dołem i znów pod góre na ścieżke. Dokrecamy w pedały i pog góre po dużych kamolach. Gdzie jest trasa?! Aaaa tu? Oł fak, bierzemy z buta i wąziutka scieżka między drzewami, potem przejazd przez alejke i dalej podjazdem między drzewami. Wyjazd na asfalt, aby po 20m skryć się na szybki zjazd w dół, wyskok przez krzaki na asfalt i dalej w dół, dół, dół. Jakby licznik działał... Pod 5 dych podchodziło, ostry zakret w lewo i pod górę, wyjazd na trawe, którą już do mety..... I tak 5 kółek po 3,5km. Powoli pnę się do góry, na ostatnim okrążeniu miałem za sobą czysto, przed sobą też nie ciekawie, nie było kogo gonić. Jechałem sam.